ΒΥΘΟΣ ΤΟΥ ΚΛΟΟΥΝ

Χρώματα βουτηγμένα στη κολυμπήθρα τής ζωής

βαφτίστηκαν απ’ τον κλόουν ως χαρά, ενθουσιασμός, αισιοδοξία..

Μοσχομύρισε ο τόπος απ’ την πανδαισία χρωμάτων..

Ενδυμασία φανταχτερή φκιασίδια καμωμένα

από ανιδιοτέλεια, εν συναίσθηση μέσα σε λίμνη

προσδοκιών για ένα σου χαμόγελο.

Πράσινο τής ελπίδας της βλάστησης,

εν συναίσθησης και ευφορίας τής ψυχής.

Μπλε που ερωτοτροπεί με θαλασσί του γενναιόδωρου Ουρανού

και ανταμώνει μωβ σταγόνες που πιτσίλισαν σύννεφα από θλίψη.

Κόκκινο πορφυρό του πάθους,

της θέρμης τής καρδιάς και του ακράτητου θυμού.

Ένστικτα πάθη επαναστατούν.

Κίτρινο "του χρυσού", τού φιλεύσπλαχνου ήλιου

σαν χαρίζει χρυσές βέργες να ανταμώσουν την αυγή.

Δίκαιη μοιρασιά, δίκαιο μερτικό για όλους...

Εσύ άνθρωπε που είσαι φτιαγμένος από ύδωρ και πηλό

και ξεχειλώνεις τη γενναιοδωρία του στον κόσμο αυτό, είδες την αχαριστία σου;

Η Γυάλινη ίριδα του διάφανη.

Ερωτοτροπεί με μελαγχολία, θλίψη..

Περιπλανιέται μετά την κατάδυση στη δική σου ψυχή,

θλίβεται από τη ματαιοδοξία σου την έπαρση.

Βλέπει μία λίμνη με άψυχα κορμιά

να επιπλέουν στην Γυάλινη πολιτεία όπου ζει...

Κολύμπησε, κάνει κατάδυση για να σε βρει.

Εσύ άνθρωπε αντέχεις να ανταμώσεις τον βυθό του;

Πίσω απτή μάσκα τής ζωής που φόρεσε για σένα..

Κρύβεται η μάσκα της ψυχής που ελπίζει μήπως δεις!

Παπαδόπουλου. Φ