Σήμερα βρέχει!!
Οι ακτίνες του ήλιου δεν μπήκαν απ' το παράθυρο να με ξυπνήσουν όπως κάθε πρωί·
Αντίθετα με ξύπνησε εκείνος ο υπέροχος, ρυθμικός ήχος της βροχής που χτυπούσε στο τζάμι.
Δεν θέλω να βγω από τα σκεπάσματα, θέλω να μείνω εδώ, να χουχουλιάζω και να ακούω αυτό τον υπέροχο ήχο των σταγόνων που χτυπάνε στις απέναντι ταράτσες, που πλένουν τα φύλλα των δέντρων και θα μυρίζει η λεμονιά του Κυρ Γιώργη σαν ανοίξω τα παράθυρα.
Σήμερα βρέχει και η μοναξιά μου χάθηκε· την πήρε η βροχή μαζί της σε ένα ρυάκι βροχής που τρέχει προς τη θάλασσα.
Σήμερα έχω παρέα, τα πιο όμορφα δάκρυα· αυτά της φύσης που μου έχουν λείψει τόσο μα τόσο πολύ !
Σήμερα η βροχή ξέπλυνε τη ψυχή μου, ξέπλυνε όλες τις πληγές που είχαν αφήσει πίσω τους τα ντέρτια της ζωής.
Αυτές οι μικρές σταλαγματιές της φύσης, έφεραν κάθαρση!!
Εκείνη την κάθαρση σε ότι θες να φύγει μακριά σου· και μετά σαν διαμαντάκια φωτεινά θα λάμψουν οι δροσοσταλίδες της και θα δεις την ελπίδα!!
Εξάλλου αυτή, δεν λένε πως πεθαίνει τελευταία;
Μαρία Μίτα Νικολάου
Comentários