top of page

Αφέσου


Αφέσου στο φως της αυγής που κέντησε τη μελωδία μιας άρπας με το πρώτο σου κλάμα...

Αφέσου στου ήλιου τις ακτίδες που ξελογιάζουν τις ηπείρους των ματιών σου...


Αφέσου στα χάχανα της αθωότητας που καρδιοκτυπούν στον ρυθμό της ατημέλητης σου νιότης...

Αφέσου στις άνισες μάχες του φιλιού που ξεγλυστράει στην αφή της ερήμου...

Αφέσου στο κύμα που σπαρταράει από έρωτα μπροστά στα γυμνά σου χείλη...


Αφέσου στα χλωμά φύλλα της άνοιξης που τα κοιμίζει το νανούρισμα του φθινοπώρου...

Αφέσου στον άνεμο που ξεριζώνει τα στήθη της ακράτητης ορμής σου...

Αφέσου στις κλειδωμένες ράγες κάθε ρημαγμένης σου ευχής...


Αφέσου στις παράφωνες κραυγές της νύκτας που ξυπνούν στις ακατοίκητες στεριές σου...

Αφέσου στις νότες του χρόνου που χαράσσουν στο πεντάγραμμο της βροχής τις ρίζες του ανεξήγητου...

Αφέσου στη στιγμή που καταπνίγει τις μετέωρες σου ανάσες...


Αφέσου στις αναδυόμενες σου ελπίδες που ανάστησαν τη μαστιγωμένη σου ψυχή...

Αφέσου στο τίποτα που ανύψωσε το βάθος του ωκεανού σου...

Αφέσου στις παλάμες των ονείρων σου που προσκύνησαν το φως του δειλινού...


Αφέσου στο τεντωμένο σχοινί του μαστιγωμένου σου ιδρώτα...

Αφέσου στην άγνωστη σου πίστη...

Στην άδολη σου μνήμη...

Στην άφωνη σου λήθη...

Αφέσου στο ποτέ και στο πάντα ...

Αφέσου σε σένα για σένα...

Αφέσου στη ζωή...



Συγγραφέας


Γιαννούλα Άδωνη

Comments


bottom of page