Αυτό φροντίδα
Σε έναν καθρέφτη που για χρόνια απέφευγα να δω,βλέπω κομμάτια μου που δεν τα γνώριζα ποτέ.
Σημάδια,πληγές,μα κ' ένα φως ζεστό,
που αρχίζει να μιλά σιγά τρυφερά σε εμένα.
Μαθαίνω να δέχομαι κάθε μου ρωγμή,σαν δρόμο που με έφερε εδώ,
σ' αυτό το φως.
Κάθε λάθος κάθε φόβος που κρυβόταν στη σιωπή είναι μέρος μου κομμάτι αληθινό.
Μια αγκαλιά στον εαυτό μου να χαρίζω,χωρίς να κρίνω πια χωρίς
να απαιτώ.
Κ' όπως το φως απλώνεται,σιγά,εγώ ελπίζω πως η αγάπη θα ' ρθει γλυκά να την δεχθώ.
Κ' αν κάποτε λυγίσω κ' αν πάλι φοβηθώ,θα θυμηθώ πως είμαι ότι με κρατά ζωντανό.
Κι η αγάπη για τον εαυτό,σαν ρίζα που ανθίζει θα με σηκώσει ξανά πιο δυνατή από το κενό.
Μαρίνα Μηνιάτη
Φιλόλογος
Comments