Αυτός που είναι,δεν χρειάζεται να στο αποδείξει...🌹

Τόσα χρόνια, ακούς λόγια.

Λόγια μεγάλα.

Λόγια γεμάτα υποσχέσεις, τίτλους, σιγουριά.

“Εγώ είμαι έτσι”, “εγώ δεν κάνω αυτά”, “εγώ διαφέρω”, “εγώ δεν θα σε πληγώσω”.

Κι εσύ, επειδή θέλεις τόσο πολύ να πιστέψεις, τους ακούς.

Μαθαίνεις να μετράς τους ανθρώπους από το στόμα, όχι από τις πράξεις.

Μαθαίνεις να γοητεύεσαι από τους τίτλους που δίνουν στον εαυτό τους και να ξεχνάς να ρωτάς: ποιος το απέδειξε;

Κάποια στιγμή, καταλαβαίνεις.

Αυτός που είναι, δεν στο φωνάζει.

Δεν σου κάνει καμία αναφορά στο τι είναι, δεν έχει καμία ανάγκη να σου δηλώσει ρόλο ή ταμπέλα.

Δεν έχει να αποδείξει τίποτα.

Γιατί αυτός που είναι, φαίνεται.

Στη σιωπή του όταν σε ακούει.

Στον τρόπο που σε κοιτάει όταν λυγίζεις.

Στο πώς σε διεκδικεί χωρίς να φωνάζει.

Στο πώς σου κρατάει το χέρι χωρίς να το διαφημίζει.

Δεν πουλάει ειλικρίνεια.

Δεν σου μιλάει για αρχές και αξίες.

Δεν προσπαθεί να πείσει.

Ζει όπως μιλάει.

Αγαπά όπως στέκεται.

Και μένει χωρίς φωνές.

Αυτός που είναι, σε κάνει να νιώθεις ότι μπορείς να είσαι κι εσύ.

Να μην χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα.

Να μην παλεύεις για να σε πιστέψει.

Να μην τρέχεις πίσω από την αποδοχή.

Γιατί την αληθινή αξία, δεν την αποδεικνύεις.

Την κουβαλάς.

Και την χαρίζεις μόνο σε εκείνον που τη σέβεται.

Την επόμενη φορά που κάποιος θα σου πει "εγώ είμαι...",

σταμάτα τον.

Κοίτα τον στα μάτια.

Και πες του:

"Δεν χρειάζεται να μου πεις.

Αν είσαι, θα το δω.”

Σοφία Παπαηλιάδου 🌹