ΑΥΡΑ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ

Της γειτονιάς μου οι δρόμοι

Της ευλογίας δρομάκια

Της εφηβείας μου πόνοι

Και των ονείρων σοκάκια..

Ρούγες,στενά μονοπάτια.

Και του σπιτιού δρόμοι όλοι

Με κλεισμένα τα μάτια

Με οδηγούν στο κατώφλι.

Ακολουθώ τα λημέρια

Του φτωχικού ουρανού μου

Βροχή από πεφταστέρια

Και στη σκεπή του σπιτιού μου.

Βραχύς και οικείος ο δρόμος

Που με καλεί στο σπιτάκι

Εδώ ειν' ο κόσμος όλος

Κι' ο ταπεινός μου κοσμάκης.

Όρθια η μάνα προβαλει

Στων ονείρων την πύλη

Νατη,τυλιγμένη με σάλι

Και της λαχτάρας τα ρίγη.

Πολύ κοντά σαν πλησιάζω

Στης μανουλίτσας το σπίτι

Χρύσα φεγγάρια μ' αγκαλιάζουν

Ήλιος κι' Αποσπερίτης.

Να,και η νιότη με πιάνει

Σφιχτά μου κρατάει το χέρι

Τη νοσταλγία να γειάνει

Που μου 'χει στήσει καρτέρι.

Γλυκιά μου θυμάσαι την τέντα

Σαν με γλυκοφιλούσες

Που στα νωπά τα τσιμέντα

Μείναν δικές μας πατούσες;;

Έφτασα μόλις φωνάξεις

Τίποτα πια σε σε σβήνει

Ο κουρνιαχτός δεν κοπάζει

Και φέρνει αύρες της μνήμης .

Λευτέρης ΣιωμοςΚ 32δ.π.ελ