Αργ'έσσεται μάλα

Αργ’ έσσεται μάλα,

Τέτλαθι δη κραδίη, και κύντερον άλλο ποτ’ έτλης.

ώλετο μεν μοι νόστος, ώλετο χρόνου τ’ ελπίς,

Tαύτα θεών εν νόον κείται, έσθλ΄αγορεύοντες,

κακά δε φρεσί βυσσοδόμευον, τήλε εις τ’ ετέρω όντες.

Σήματα κύκλω λυγρά, τύχη τε πάντα άνασσα,

οδόν ου συνέσμιξεν, πόποτε μεν τε γνόω,

φάσμα σοι ήμος ζωγρώ, νύκτορ σελήνης φαέουσσας,

επεί ή μάλα πολλά μεταξύ ούρεα τε σκιόεντα,

θάλασσά τε ηχήεσσα,

Η ποτέ Θεοί τηλικαύτα ερώμενοι,

βροτοίσι άλγεα πάσχειν,

επί νήσω εσθλήν κακόν παθέεν,

μη νόον οιδάνει.

Αργ’ έσσεται μάλα,

βραχύ τε βίος βροτών,

πνοή ανεμόεσσα, στροβίλω ώσπερ χορώ,

φύλλεα λεύκη ξηρόεσσα.

3. Θα ‘ναι πού αργά..

Κράτα καρδιά μου, πολύ σκληρότερο έχεις βαστάξει πόνο.

Πάει καιρός που χάθηκε για μένα ο γυρισμός,

Χάθηκε και η ελπίδα, δεν υπάρχει πια επιστροφή,

Γιατί έτσι αποφάσισαν οι θεοί, που όμορφα λόγια λένε,

κακά όμως κλώθουνε στο νου,

μακρυά να ζει ο ένας από τον άλλον,

Κακά τα σημάδια γύρω μου. Η τύχη που όλα τα κυβερνά,

τους δρόμους μας δεν έσμιξε. Ποτέ δεν θα σε γνωρίσω,

και μόνο την μορφή σου θα προσπαθώ να ζωγραφίσω,

τις νύχτες που η σελήνη θα φωτίζει τα σκοτάδια,

γιατί πολλά μας χωρίζουν δασωμένα βουνά,

και θάλασσες αφρισμένες,

Κι αν κάποτε οι θεοί,

που τόσο αγαπούν να βασανίζουν τους ανθρώπους,

ναυαγό με ρίξουν στο νησί σου,

μη γελαστείς,

Aργά πολύ θα είναι.

Σύντομη του ανθρώπου η ζωή,

όσο ένα φύσημα του ανέμου, που στροβιλίζει απαλά,

της λεύκας τα κιτρινισμένα φύλλα!

Αρσένης Παππάς 🌹