Ανάμεσα σε χιλιόμετρα και θάλασσες πλατιές,
η καρδιά μου ψιθυρίζει το όνομά σου σιωπηλά.
Κάθε λέξη μια αγκαλιά που δεν την άγγιξες ποτέ,
και όμως μες στο χρόνο, σ ’αισθάνομαι κοντά.
Τα γράμματα που γράφουμε είναι γέφυρες χρυσές,
σε κάθε βλέμμα, κάθε ήχο που κρατώ.
Στην απόσταση κρυμμένες ελπίδες μυστικές,
σαν άστρα που φωτίζουν τον δικό μας ουρανό.
Μα η αγάπη μας δεν ξέρει από σύνορα, στιγμές,
είναι άνεμος που ταξιδεύει μακριά.
Στις νύχτες που μας λείπει η αίσθηση της αφής,
σε βρίσκω στην καρδιά μου, ζωντανά.
Κι αν η απόσταση πονά, γεμίζει προσμονή,
κάθε λεπτό μα φέρνει πιο κοντά.
Σαν υπόσχεση κρυφή που πάντα θα κρατά,
πως κάποια στιγμή θα είμαστε αγκαλιά.
Μαρίνα Μηνιάτη
Комментарии