Απόκριες μακριά σου είναι σαν ν' αναπνέω!
Σαν να ξερίζωσα την μάσκα που με κάλυπτε, εκείνη τη γεμάτη από φτιασίδια, για να μην φαίνονται τα δάκρυα.
Περπατώ πιο ελαφριά από ποτέ, χαμογελώ εντός μου στην βαρυχειμωνιά.
Μ' απάλλαξες από την παρουσία σου κι ένιωσα παιδί ξανά.
Πώς τα κατάφερες αλήθεια να μου στερήσεις το χαμόγελο τότε;
Πώς παγιδεύτηκα στην πλαστή αίσθηση του έρωτα σου;
Απόκριες φίλε μου και χορεύω!
Στέλλα Σωτήρκου
Πρόεδρος ΕΛΒΕ
Comentários