Γιε μου
το πέταγμά σου μακρινό,
η στράτα σου μεγάλη,
πουλάκι γοργοφτέρουγο
σε ξενιτιάς αγκάλη.
Από τη μέρα που 'φυγες
πόσα έχουν αλλάξει...
Παιδί μου, πλάσε όνειρα
μ' ασήμι και μετάξι.
Του τόπου μας μοσχοβολιές
κάθε πρωί σού στέλνω
κι εκεί που πλάγιαζες σιμά
στο προσκεφάλι γέρνω.
Κάθε που 'ρχεται άνοιξη
η ελπίδα μ' ανταμώνει
πως θα σε φέρει γρήγορα
το πρώτο χελιδόνι.
Στον κήπο μας ανθίσανε
τα ρόδα και τα κρίνα,
σ' αναμονή τού νόστου σου
φυλλορροούν κι εκείνα.
Σε μια φωτογραφία σου
δίπλα στο κομοδίνο
τής καληνύχτας το φιλί
στο μέτωπό σου αφήνω.
Comments