Απέλπιδες...

Μια σκηνή,ένα μπουκάλι νερό,

ένας πυρσός,

άδειο βλέμμα,κενή ψυχή,

ρίζα η αδυναμία,

νόμος οι λέξεις,

πόνος βουβός.

Φλέβες πάλλονται σαν καλώδια,

σιωπή κρύβεται πίσω απ τα δόντια,

νους αποκάλυψη χωρίς μορφή,

ένταση που αγγίζει το υπερβολικό.

Στέκεται μπροστά στο μηδέν,

τον κατακλύζει ψυχική καταιγίδα,

μια λεπτή γραμμή μακριά απ το θάνατο.

Κι εκείνοι;

Πόνος στατιστική,

αναλγησία επιλογή,

νόμος το αήττητο.

Αρνούνται τον πόνο των άλλων,

αρνούνται και τον δικό τους.

Αυτοί οι πόνοι

που δεν εισακούστηκαν

κλειδώνουν μέσα τους

την υπόσχεση της αλήθειας.

Κατερίνα Καρασούλα 🌹