"Απάντησε μου"

Φυσικά, δεν περιμένω απάντηση...

Ας υψώσουμε όλοι φωνή ενάντια στη βαρβαρότητα και την ασχήμια.

Όχι για μας.

Για τα παιδιά μας...

Μπορούμε!

Τίποτα δεν χάθηκε ακόμη...

"Απάντησέ μου"

Απάντησέ μου...

Ποιός χαράκωσε τη φλέβα τ' ουρανού

και πλημμύρισαν οι στέγες μ' αίμα;

Ποιος μαστίγωσε τη θάλασσα ανηλεώς

κι ολοφύρεται καθώς τσακίζονται

οι κνήμες της στ' ακοίμητα βράχια;

Άδειο δωμάτιο ...

Μόνο σκιές που χορεύουν στον τοίχο,

βρέχοντας τα χείλη τους μ' αψέντι.

Στοιχηματίζω πως είναι του Ρεμπώ, του Μπωντλαίρ,

του Μοντιλιάνι...

Οχι! Απόψε, δεν είναι μαζί τους ο Πικάσο...

Απασφαλίζουν οι ασκοί των ενστίκτων.

Δεν ξέρω τι να περιμένω από μια λεχώνα νύχτα...

Ώρες ωδίνων ή ηδονών;

Κι ενας ούριος αόριστος να με κοιτάζει φιλήδονα.

Κάτω απ 'του καντηλιού το ελεήμον φως,

άγιοι με μάτια κάθιδρα, με πυρωμένες αρτηρίες

κι αραχνοϋφαντες φλέβες,

με φωνές καταιγίδες, μ' αχουγιάζουν.

Με κρίνουν ανεπίδεκτη μαθήσεως!

Μου καταλογίζουν πως δεν έμαθα να αφαιρώ.

Πού να τους εξηγώ, πως δεν κράτησα τίποτα για μένα

εκτός απ' τους στίχους μου

κι εκείνους λειψούς...

Πολλοί δραπέτευσαν γυρεύοντας όλους εκείνους,

που έκλεψαν το χαμόγελο των παιδιών.

Να τους δικάσουν.

Να θυμάσαι:

όταν αδυνατούν οι άνθρωποι

απονέμουν δικαιοσύνη οι στίχοι.

Αλήθεια, ποιοί έκλεψαν τα χαμόγελα των παιδιών

και θύμωσαν τους Αγίους;

Απάντησέ μου...

® Κατερίνα Πήττα

Πίνακας: Πικάσο

(Γυναίκα σε μπαρ πίνοντας αψέντι)