Συλλογίζεται
γίνεται έρμαιο
ανείπωτων πικρών στιγμών..
Κρατάει πέτρα
αντί για αγάπη…
Κοιτάζει με οργή
στα μάτια τον
ήλιο,
αντι να ταξιδεύει γαλήνια
στο όνειρο του φεγγαριού.
Το βλέμμα του κοφτερό
λεπίδι που σπέρνει καημούς…
Το βλέμμα του ένοχο
που πολυλογεί
ακόμη και στην ειρκτή της…σιωπής του!
Comments