Αν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι είναι ο άνθρωπος.
Ο άνθρωπος είναι πολύ μικρός... είναι σχεδόν ένα τίποτε...
Είναι ένα καλάμι, το πιο αδύναμο της φύσης... αλλά είναι ένα καλάμι που σκέφτεται...
και όλη η ικανότητα του βασίζεται στη σκέψη....
Στη ζωή του εμφανίζεται σαν άγγελος και δαίμονας...
σαν πρόβατο και λύκος...
Αγαπά και μισεί...
δημιουργεί και καταστρέφει... προκαλεί πόνο και θλίψη...
Είναι όμως θνητός... μπορεί να πεθάνει πάνω στο απόγειο της δόξας του...της δύναμής του...
Όταν επισκεπτόμαστε ερείπια αρχαίων πόλεων ή κοιμητήρια, βλέπουμε που καταλήγουν οι ανθρώπινες φιλοδοξίες, τα μίση, τα απραγματοποίητα όνειρα...
Βλέποντας όλα αυτά, πρέπει να αφήσει κατά μέρος τα μίση... τις ζήλιες.
Να ασχοληθεί με ωραιότερα και σοβαρότερα πράγματα, για να αφήσει λίγο άρωμα από το σύντομο πέρασμα του από τη γη... από την ασημαντότητά του.
תגובות