ΑΝΘΗ ΤΗΣ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑΣ
- ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΣΙΩΜΟΣ
- Mar 5
- 1 min read

Χθες έψαχνα τα χρόνια μου
Που καίγαν σαν καμίνι
Κρυμμένα μες στα χιόνια μου
Σαν πάγος είχαν γίνει.
Σεργιάνισα τα σούρουπα
Με βλέμμα ονειρεμένο
Όλα με είδαν ύποπτα
Κι' αδιάφορα σαν ξένο.
Στα στέκια πήγα τα παλιά
Που είχα συνηθίσει
Με είδαν όλα παγερά
Απ έξω με είχαν κλείσει.
Αγκάλιασα τα μέρη μου
Και φίλησα τις στράτες
Ακόνισα τις μνήμες μου
Που μου' γιναν αντάρτες.
Αγάπες, φίλοι χάθηκαν
Στα έγκατα του κόσμου
Λουλούδια που μαράθηκαν
Μπαξέδες στ 'όνειρο μου.
Πήγα στα μέρη της καρδιάς
Που πήρα το φιλί σου
Κι' οι πέτρες γίνανε αγκαλιά
Χάδια στην προσευχή σου.
Με ρίγη πήγα κάθισα
Στης νιότης τα θρανία
Γλυκόξυνα που μάδισα
Άνθη της νοσταλγίας.
Στο χθες τα χρόνια έψαχνα
Στο νου να φέρω πάλι
Πουλιά γίναν και πέταξαν
Σε σύννεφα αιθάλης.
Η μνήμη μου δεν το κουνά
Στέκει και κάνει πάρτι
Πονά, σπαράζει και γλεντά
Στης νιότης σκαλοπάτι.
Λευτέρης ΣιωμοςΚ 84/δ.π.ελ
Komentáre