Ανατολή

Τη ματιά σου αναζητώ,

κάθε που χαράζει η ημέρα,

να μου πει της ζωής καλημέρα.

Κι όταν ανέβει ψηλά,

η δικιά σου ματιά,στην καρδιά μου,βάζει φωτιά.

Του Νησιού η αύρα,

της ψυχής μας η λάβα.

Το γλυκό αεράκι,

με δροσιά και αρμύρα,

της ζωή μας η μοίρα.

Έχω δέσει το λευκό μαντίλι,

σε ψιλό άλμπουρο,

να σαλπάρει.

Όπως η μέρα, να έχει πρίμα τον άνεμο,

για λιμάνι απάνεμο.

Ένα χέρι ζητούσες,ένα φάρο σε ακρογιάλι.

Μια ανατολή με ήλιο και φως,

μια αγκαλιά μεγάλη.

Νίκη Σιγάλα

28/6/25