ΑΝΑΣΕΣ✨

Υπάρχεις...

και σ'ανασαίνω

στο πρίσμα του πόνου.

Οι ανάσες μας

αδιάλειπτες έριδες

αναζωπυρώνονται στο μόριο

του χρόνου...

Μετρώ μ'ευλάβεια

τους παλμούς σου

στο θρόισμα των φύλλων

της καρδιάς μου

και ξεχύνεται

η μαρμαρυγή τής ματιάς σου

σαν πάλλευκο επίχρισμα

πέρα από τα όρια

του αρχέγονου θόλου.

Ανάσες....

Κάπου εκεί

στην τελευταία στιχομυθία

της ζωής

καθηλώνουν το θάνατο

και μετά.....

σωπαίνουν!

ANASTASIA NEROLI 7/23