Αλμύρα

Εκεί στην αλμύρα της θάλασσας

κέντησες τον έρωτα

στην απόλυτη σκοτεινιά

της θαλασσινής ώρας

εκεί που το κορμί

γίνεται ένα με το σύμπαν,

όπου η γήινη αίσθηση

ξυπνά πρωτόγονα ένστικτα

με κάθε κόκκο άμμου

ν’ αστράφτει πάνω στο βρεγμένο σώμα

που τρέμει την απώλεια της μνήμης.

Και σ’ εκείνη την υπέρτατη στιγμή

της ηδονικής κίνησης

έρχεται το καυτό κύμα

να ολοκληρώσει την αίσθηση

του σεισμού

που συνταράζει την ολότητα του είναι

και οι ανάσες τότε αναπνέουν

τη φλόγα της ζωής

που ξεχύνεται από τα σωθικά

σα λάβα οργισμένη…

που επιτέλους την άφησες..

να λευτερωθεί…

να ξεδιψάσει…

πυρπολώντας τον μεγάλο πόθο.