ΑΛΚΥΟΝΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ

Αλκυόνα της ακρογιαλιάς και του χειμώνα,

αχ, αλήθεια,πόσα κρύβεις παλιά μυστικά,

ποια του Δία εξαργυρώνεις συμπόνια

και ζωής ελπίδα γεννάς μες στον χιονιά.

Αλκυόνα της παγωνιάς και του χειμώνα,

αχ, αλήθεια, ποιου έρωτα κρύβεις φυλακτό,

τα χρώματα σου τα δανείζεις στον Γενάρη,

να στήσει σε λίγο ο Διόνυσος δικό του χορό.

Αλκυόνα της ρεματιάς και του χειμώνα,

αχ, αλήθεια, πόσα κρύβεις παλιά μυστικά,

ερωτευμένη στον βράχο με την ανεμώνα,

της Άνοιξης τελάλης με την αμυγδαλιά.

Αλκυόνα της ξαστεριάς και του χειμώνα,

αχ,αλήθεια, ποιον κρατάς αρχαίο χρησμό,

φεύγεις πριν συναντηθείς με χελιδόνια,

της φορεσιάς σου χρώμα αφήνεις στον γιαλό.

Αλκυόνα του χιονιά νοιώθω ότι σου μοιάζω,

στο μοναχό σου πέταγμα πάνω από πελάγη,

μοναχικά πετώ και εγώ κάτω από το γαλάζιο,

μικρά μου είναι τα φτερά για της ζωής τα άλγη.

Αλκυόνα που μισεύεις πριν η άνοιξη να 'ρθει,

το πέταγμά σου ακολουθώ με πείσμα και ελπίδα,

κι αν στο κύμα σμίγουν μυστικά, όνειρα, χρησμοί,

από το κύμα αφρογιεννιέται

ή της άνοιξης ακτίδα.

Αλκυόνα της ρεματιάς και του χειμώνα,

αχ, αλήθεια, πόσα κρύβεις παλιά μυστικά,

ερωτευμένη στον βράχο με την ανεμώνα,

της Άνοιξης τελάλης με την

αμυγδαλιά.

Α.Νασιόπουλος