Αγαπώ κάθε τι θλιμμένο...

Αγαπώ κάθε τι θλιμμένο.

Μάτια που ο ήλιος έγειρε

να βασιλέψει, καρδιές που

γέμισαν ρωγμές.

Αγαπώ τα δάκρυα των παιδιών

που ξέρουν ξεκάθαρα γιατί

τρέχουν, αγαπώ τα ταλαιπωρημένα

χέρια που ακόμα δίνουν στοργή.

Τα φύλλα που πέφτουν ξερά

στο χώμα γιατί έκλεισαν τον

κύκλο τους, το αβέβαιο πέταγμα των

πουλιών.

Αυτούς που στέκουν

απαρηγόρητοι σ ένα "αντίο", την

αγάπη που μας εγκαταλείπει όταν

η ίδια το αποφασίσει.

Τους ονειροπόλους που δεν παραιτούνται,

ακόμα κι όταν τα όνειρα τους ραγίζουν,

τους μοναχικούς που στέκονται στην άκρη του δρόμου χωρίς ελπίδα, αυτούς που

πεινάνε.

Αγαπώ το θλιμμένο και το αβέβαιο γιατί μου μοιάζει, αγαπώ όλους αυτούς που δακρύζουν και νιώθουν μόνοι.... πόσο

θα θελα να σας ακολουθώ.

Νίκη Φωκά 🌹 (Ν. Φ)