Ή Άνοιξη

Τώρα την άνοιξη τα λουλούδια ανθίζουν.

Οι χαρές γεννιούνται,και οι πικρές σβήνουν. 

Έχεις την εντύπωση,πως οι άνθρωποι χαμογελούν ακόμα πιο πολύ.

Το όμορφο αεράκι τους χαϊδεύει την ψυχή.

Είναι λες και περιμένουν,τα όνειρα τους επιτέλους να εκπληρωθούν.

Είναι επειδή νιώθουν, πως όλα τα μπορούν.

Στο δρόμο βλέπω ερωτευμένα ζευγάρια αγκαλιά.

Και ένα μικρό παιδί στα μάτια με αγάπη με κοιτά.

Το βλέμμα μου υψώνω ψηλά στον ουρανό.

Από την λύπη δραπετεύω, και με την χαρά μεθώ.

Θέλω να δω ανθρώπους,με τον κόσμο να ανακατευτώ.

Θέλω να ζήσω,και την αγάπη μου για ζωή να καλλιεργώ.

Θέλω πίσω να πάρω τις άδειες μου στιγμές.

Που αντί να τις χαρώ,με γέμιζαν ενοχές.

Θα ζήσω όπως Θέλω,και όπως είχα ονειρευτεί.

Θα δώσω χαρά στον εαυτό μου,μια φορά έχω γεννηθεί.

Αυτό το καλοκαίρι,όλα θα είναι πιο καλά.

Γιατί έχω κάτι καταφέρει,με αγάπησα αληθινά.

Φρατζέσκα Σταρομιράκη