Ήταν μια φορά ένας άνδρας

Σκηνή 1η

Τα μακριά του δάχτυλα

διαπερνούν τα γκρίζα μαλλιά

πλέκουν τις σκέψεις

με τις νευρικές απολήξεις

στις κόγχες των ματιών.

Σπίθες εκτινάσσονται

ρήσεις και αντιρρήσεις

στις έγχρωμες και αλλόπιστες

προκλήσεις του κόσμου .

Ιδεολογικές διακλαδώσεις

παλλόμενες μέρα με τη μέρα

μεγαλώνουν το αύριο

που ένας ήλιος ελπίδας το καίει.

Σκηνή 2η

Το κεφάλι σκυμμένο

στα δυο του χέρια στηριγμένο

Το τσιγάρο αφήνει τ’ απομεινάρια

στο ξύλινο πάτωμα∙

σημάδι του απολογισμού

όσων χάθηκαν ή μάλλον

όσων δεν κερδήθηκαν ποτέ.

Η βροχή που ακούγεται στα κεραμίδια

αποκοιμίζει την έγνοια για λίγο.

Σκηνή 3η

Με κλειστά μάτια

είναι πιο εύκολο

να βγαίνει κερδισμένος.

Βλέπει από ψηλά την έρημο

να λάμπει σαν χρυσάφι

και στο φίδι που σέρνεται

ξεχωρίζει τα γραμμωτά

σημάδια του κορμιού.

Απέναντί του

εκείνη  γράφει:

Ήταν μια φορά ένας άνδρας.

Μαρία Καραθανάση