Ζω σ’ ένα κόσμο γεμάτο πολύχρωμα λουλούδια.
Ευωδιές τριαντάφυλλων και νάρκισσων μεθούν την ατμόσφαιρα, μαζί με τ’ αρώματα της πασχαλιάς, της γαρδένιας και της φρέζιας. Γαρυφαλλιές και βιολέτες διαδέχονται τα φούλια, τις λεβάντες κι αριστερά δεξιά κλαρώνουν ως εκεί που φτάνει το μάτι, νυχτολούλουδα και γιασεμιά.
Καθένα στον καιρό του…
Ανασαίνει ο τόπος απ’ το μεθύσι τους.
Αν έπαιρνε απόσταση ο νους, θα πίστευες πως ένα ουράνιο τόξο, είναι απλωμένο στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, χωρίς βροχή, στερήσεις κι ανέχεια.
Πουλιά τιτιβίζουν, μόλις ο ήλιος φανεί, το καλωσόρισμα.
Στη μια άκρη, από ‘να κλαδί κρέμεται μια κυψέλη, όχι πολύ μεγάλη αλλά «όλοι οι καλοί χωράνε».
Δίπλα της, σ’ ένα τραπέζι στρωμένο, επιμελώς σκορπισμένα φρούτα οριοθετούν τη γύρη και το νέκταρ ζουμερών καρπών· πορτοκάλια, μήλα, σταφύλια, φράουλες, βύσσινα. Όλες οι εποχές είναι προσκεκλημένες δίνοντας η κάθε μια τη δική της νότα κι εγώ απολαμβάνω τη φύση ξέγνοιαστη.
Ας ήταν μια δύναμη να φέρει όλες τις μέλισσες κοντά μου… εδώ δεν χρειάζεται να ψάξουν για νερό, δε χρειάζεται να γυρέψουν προστασία απ’ τα σημεία της φύσης, προστασία από τ’ ανθρώπινα χέρια.
Ας ερχόντουσαν, φαγητό, νερό κι ειρήνη είναι για όλους.
Comments