top of page

Άνοια

Writer's picture: ΑΘΗΝΑ ΣΑΡΛΑΝΗΑΘΗΝΑ ΣΑΡΛΑΝΗ

Updated: Oct 2, 2024

Σαπούνιζε τα πιάτα, ξαφνικά σταμάτησε για ένα λεπτό, έκλεισε τη βρύση.

Έβγαλε την ποδιά και τη δίπλωσε, την ακούμπησε πάνω στον πάγκο.

Πήγε στο σαλόνι και κάθισε στην καρέκλα, κοιτούσε έξω από το παράθυρο όπου έβλεπε τον κήπο.

Πόσο είχε ομορφύνει, είχε τριανταφυλλιές κόκκινες και άσπρες και αντί για χώμα είχε πράσινο γρασίδι.

Παρατηρούσε το σαλόνι όλα ήταν τακτοποιημένα και καθαρά.

Δεν θυμόταν πότε τα έκανε, έμενε μόνη της τα τελευταία χρόνια, η κόρη της ζούσε στο εξωτερικό με τον άντρα της και τα παιδιά της.

Τα εγγόνια της δεν τα έβλεπε συχνά.

Όταν πλησίαζαν οι γιορτές εκείνη με λαχτάρα περίμενε να χτυπήσει το τηλέφωνο να ακούσει τη φωνή της, να της λέει "ερχόμαστε" και εκείνη να ετοιμάζει φαγητά και γλυκά.

Το σπίτι να μοσχομυρίζει πεντανόστιμες νοστιμιές, υστέρα να κάθονται γύρω από το τραπέζι και να τρώνε όλοι μαζί όπως τότε, παλιά.

Ήταν πλέον εβδομήντα χρονών, ξαφνικά γύρισε απότομα το κεφάλι της , άκουσε την πόρτα να ανοίγει.

Έριξε πάνω στην πλάτη της το ροζ σάλι, κεντημένο από την ίδια, άραγε πόσα χρόνια είχε να πιάσει βελονάκι;

"Γύρισες; Άργησες πάλι, πήγαινε να πλύνεις τα χέρια σου και σε περιμένουμε στην κουζίνα να φάμε".

Πήγε στην κουζίνα, ποτέ δεν με ακούει

"και εσύ Σπύρο κοίταξε τώρα που θα έρθει να της μιλήσεις, μην της κάνεις τα χατίρια, μετά εγώ γίνομαι κακιά και εσύ ο καλύτερος πατέρας

Κάτσε να φάμε και κοίτα να γυρίζεις στην ώρα σου , το φαγητό δεν τρώγεται κρύο ούτε ξανά ζεσταίνεται και μάζεψε τα μαλλιά σου."

Στο τραπέζι επάνω ήταν δυο πιάτα, οι καρέκλες παρέμεναν κενές.

Ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι στο σπίτι δεν υπήρχε κανείς.

Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν, ξαφνικά η μνήμη της θύμισε ότι ο Σπύρος είχε φύγει ταξίδευε σε άγνωστα μέρη και η κόρη της ήταν μακριά.

Έσβησε τα φώτα, άφησε επάνω στην ξύλινη καρέκλα το ροζ σάλι της και πήγε να ξαπλώσει.

Η καρέκλα έμεινε στην ίδια θέση και πάνω τις το σάλι.

Ξημέρωσε…

Τα πουλιά τιτίβιζαν μια απαλή μελωδία.

Comentarios


bottom of page